Ocalone
Agnieszka Przepiórska – Dom Spotkań z Historią, WarszawaPL
Wyreżyserowany przez Maję Kleczewską najnowszy monodram Agnieszki Przepiórskiej to jeden z pierwszych głosów oddanych ofiarom pacyfikacji Ochoty podczas Powstania Warszawskiego.
Na bazie skrawków wspomnień i dzienników pochodzących od świadków i ofiar autor – Piotr Rowicki – utkał historię Ireny K., ukazując fragment wielu zbrodni, jakich dopuściły się w 1944 r. oddziały SS RONA, składające się głównie z dezerterów zbiegłych z Armii Czerwonej. Spektakl nie jest wyłącznie historią o Zieleniaku, ale uniwersalną opowieścią o kobietach, które doświadczyły gwałtu wojennego. Historią aktualną pod każdą szerokością geograficzną, w której toczą się działania wojenne, a gwałt jest stosowany jako forma broni. Irena K. z ulicy Opaczewskiej miała 12 lat, kiedy w sierpniu 1944 r. w powstańczej Warszawie pojawiły się oddziały SS RONA, spędzając cywilną ludność Ochoty na Zieleniak. Nocą pijani sołdaci wyciągali z tłumu młode i stare kobiety, małe dziewczynki i przyszłe matki, które masowo gwałcili. Wiele z nich zostało w bestialski sposób zabitych. Irence udało się przeżyć. Na osiemdziesiąt lat jej pamięć zamilkła, ale w dniu odsłonięcia pomnika „ku czci pomordowanych” wszystko do niej wróciło. Znowu była noc na Zieleniaku, krzyki dziewczynek i kobiet, których nikt nie potrafił ocalić. Znowu usłyszała swój stłumiony głos, a potem nagle zaczęła głośno mówić: „miałam wtedy wpiętą we włosy taką białą wstążkę…”.
Agnieszka Przepiórska – aktorka teatralna, serialowa i filmowa, monodramistka. W 2023 znalazła się na liście stu najbardziej wpływowych kobiet zestawionej przez „Forbes Women Polska”. W tym samym roku była nominowana do tytułu Superbohaterki „Wysokich Obcasów”. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Sztuki Teatralnej i Filmowej w Petersburgu. Od kilkunastu lat tworzy spektakle w nurcie monodramu biograficznego – bioteatru, w ścisłej współpracy z dramatopisarzem, Piotrem Rowickim. Dotąd wcieliła się m.in. w rolę Zuzanny Ginczanki, Simony Kossak i Barbary Sadowskiej (monodramy wyreżyserowane przez Annę Gryszkównę). Laureatka wielu prestiżowych nagród i wyróżnień. Za kreację w spektaklu W maju się nie umiera. Historia Barbary Sadowskiej otrzymała w 2023 roku Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza dla najlepszej aktorki. Od 2021 roku zawodowo związana z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, gdzie można ją zobaczyć m.in. w Dziadach i Weselu w reżyserii Mai Kleczewskiej oraz Proszę Państwa, Wyspiański umiera Agaty Dudy-Gracz. Ocalone są ósmym monodramem w jej dorobku artystycznym.
Maja Kleczewska – reżyserka teatralna. Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych. Studiowała psychologię na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego i reżyserię w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie obecnie pracuje jako wykładowczyni na kierunku reżyserii. Debiutowała spektaklem Jordan Anny Reynolds i Moiry Buffini w 2001 roku w Teatrze Słowackiego w Krakowie. Zawodowo związana z teatrami w Krakowie, Warszawie, Hamburgu, Lublianie, Poznaniu, Opolu, Bydgoszczy, Wałbrzychu i Teatrem Dramatycznym w Iwano-Frankiwsku w Ukrainie. Jej spektakle były prezentowane na festiwalach w Wenecji (Wściekłość Jelinek), Paryżu (Sen nocy letniej Shakespeare’a), Londynie (Makbet Shakespeare’a), Berlinie (Sen nocy letniej Shakespeare’a), Tibilisi (Zmierzch bogów wg scenariusza Luchino Viscontiego), Seulu (Makbet Shakespeare’a), Madrycie (Pod presją wg scenariusza Johna Cassavetesa), Nitrze (Woyzeck Georga Büchnera), Poznaniu (Slow Man, opera wg libretta Johna Maxwella Coetzee).
Od sezonu 2024/25 jest dyrektorką Teatru Powszechnego w Warszawie.
