Alma Rosé
Monodram z udziałem kwartetu smyczkowego.
Historia wybitnej skrzypaczki Almy Rosé (1906–1944), która występowała na scenach największych sal koncertowych Europy. W 1943 roku, ze względu na żydowskie pochodzenie, została uwięziona w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym i zagłady Auschwitz-Birkenau. gdzie została dyrygentką obozowej orkiestry kobiecej. Zmarła w obozie 4 kwietnia 1944. Z czterdziestu członkiń orkiestry obóz przeżyło trzydzieści osiem.
Polski pisarz i publicysta Mariusz Urbanek tak opisuje genezę sztuki:
Pomysł stworzenia monodramu o Almie Rosé zawdzięczam Bente Kahan – norwesko-polskiej pieśniarce pochodzenia żydowskiego, która zaproponowała mi opisanie tej historii, co rozrosło się później do niewielkiej sztuki z udziałem kwartetu muzycznego. To był czas pandemii, spektakl w reżyserii Bente powstał, ale dostępny był tylko online, do dziś można go znaleźć w sieci. Zobaczyła go Olga Struskova, zadzwoniła do mnie, potem zaproponowała rolę Sarze Havacovej. [...]
Historia Almy pociąga przede wszystkim przez dramatyzm jej życia. To opowieść o marzeniach, wierze w sztukę, która łączy, a nie dzieli, i o przewrotnym losie, który potrafi najpiękniejsze marzenia obrócić w niwecz. Alma nie chciała od życia nic więcej, tylko grać muzykę, którą kochała, a nazizm i wojna odebrały jej prawo do tego. Bezwzględny los pokazał jak niewiele znaczą dla historii nasze marzenia.
