Theatre.sk
SK
Wystawa przedstawia ważne postacie i wydarzenia, które kształtowały wyjątkowość oraz specyfikę narodową słowackiego teatru.
Prezentuje istotne dla jego historii inscenizacje oraz przedstawia architekturę znanych słowackich teatrów.
W roku 1920 został w Bratysławie założony Słowacki Teatr Narodowy. Od tego momentu datuje się powstanie profesjonalnego teatru słowackiego. W porównaniu z sąsiednimi krajami słowacki teatr jest młody i chociaż powstał na mocy odgórnej decyzji urzędniczą, a także pod wpływem czeskich autorytetów teatralnych, to jednak wpływu fenomenu teatrów amatorskich, z którego dziedzictwa czerpała również scena profesjonalna, nie da się zaprzeczyć. Podczas istnienia profesjonalnej słowackiej sceny teatralnej nastąpił intensywny jej rozwój pod wpływem kultur teatralnych z innych krajów europejskich, przede wszystkim czeskiej.
Z biegiem lat słowacki teatr zyskiwał oryginalne oblicze. Wspomnieć warto chociażby znakomite interpretacje aktorskie oparte na silnych emocjach, albo wprowadzenie do dramatu tematów, które są w oryginalny sposób prezentują środowisko słowackie. Słowacki teatr zawodowy wykształcił wiele talentów aktorskich, reżyserskich, muzycznych i scenopisarskich. Słowacka sieć teatralna jest mała, ale wiele utalentowanych postaci znalazło zatrudnienie poza granicami Słowacji. Są to między innymi śpiewacy operowi Edita Gruberová, Lucia Poppová oraz Peter Dvorský, mim i reżyser założyciel pierwszego teatru pantomimy Milan Sládek, laureat Europejskiej Nagrody Teatralnej Nowe Rzeczywistości Teatralne reżyser Viliam Dočolomanský, reżyserzy Ondrej Spišák, Marián Pecko, autorka scenografii i kostiumów Eva Farkašová, tancerz i performer Jozef Fruček, czy też scenograf Boris Kudlička. Fenomenem są także współcześni tancerze słowaccy, którzy są częścią wielu znaczących europejskich zespołów tanecznych. Ich sukces jest wynikiem nie tylko poszukiwania własnej drogi twórczej, ale także podróżą słowackiego teatru po własną wyjątkowość i oryginalność.
Dokumentalna wystawę stworzył zespół słowackich teatrolożek i teatrologów. Obejmuje ona rozwój sieci teatralnej na Słowacji od roku 1920, uwzględniają zjawiska z kręgu niezależnej sceny teatralnej. Ukazuje inspiracje, które płynęły do teatru słowackiego i znajdowały w nim specyficzne odbicie. Prezentuje architekturę teatrów, a także wspomina o znaczących festiwalach teatralnych na Słowacji, współczesne szkolnictwo teatralne, a także przynosi informacje o słowackich twórcach, którzy osiągnęli sukcesy za granicą.