Popołudnie Mistrza – Konrad Dworakowski
PL
O Kafce na granicy i o Szekspirze bez granic. Spotkanie z twórcą cieszyńskiego Romea i Julii.
Reżyser, aktor, scenograf, autor tekstów. Absolwent i wykładowca białostockiego Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (obecnie Filia w Białymstoku).
Urodził się w 1975 roku w Białymstoku. Jego ojciec, Andrzej Dworakowski, scenograf i malarz, przez wiele lat był grafikiem Białostockiego Teatru Lalek. Pierwsze prace realizował w 1999 roku w Teatrze Lalka w Warszawie (Ale jajo według tekstu Theodora Süssa Geisela) i Teatrze Banialuka w Bielsku-Białej (zespołowa reżyseria Szopki don Cristobala Federica Garcíi Lorki). Następnie reżyserował m.in. w szczecińskim Teatrze Lalek „Pleciuga”, Teatrze im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie, Teatrze Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie, warszawskim Teatrze Guliwer, krakowskim Teatrze „Groteska”, Teatrze Lalek Arlekin oraz Teatrze Lalki i Aktora Pinokio w Łodzi oraz Wrocławskim Teatrze Lalek. Najczęściej uprawia teatr formy, lalek, plastyczny, ale nie używa lalek w każdym przedstawieniu. Jego prace znalazły się w repertuarach m.in. Wrocławskiego Teatru Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego, Teatru Ochoty w Warszawie, Teatru Chorea w Łodzi czy Narodowego Starego Teatru w Krakowie.
Równie chętnie sięga po literaturę dla dzieci (baśnie Andersena, braci Grimm, klasyka prozy dla dzieci jak Pinokio, Król Maciuś Pierwszy, Czarnoksiężnik z krainy Oz, Pippi) jak i po teksty Brunona Schulza, Olgi Tokarczuk, Franza Kafki czy Miguela de Cervantesa. Na początku 2022 roku w Teatrze Dramatycznym w Kłajpedzie wyreżyserował pierwszy litewski przekład Bajek robotów Stanisława Lema.
W latach 2003–2005 Dworakowski był kierownikiem literackim Teatru Guliwer w Warszawie. Przez dekadę (2009–2019) jako dyrektor naczelny i artystycznego kierował Teatrem Pinokio w Łodzi. Jest także wykładowcą Akademii Muzycznej w Łodzi oraz studiów podyplomowych Pedagogika Teatru przy Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.
Za swoje prace reżyserskie otrzymał kilkanaście nagród i wyróżnień, m.in. Złotą Maskę za najlepsze przedstawienie sezonu 2009/2010 w teatrach lalkowych (Bruno Schulz – Historia występnej wyobraźni z Teatru Lalki i Aktora Pinokio), nagrodę za reżyserię przedstawienia Balladyny i romanse na I Festiwalu Małych Prapremier (Wałbrzych 2013), wyróżnienia za umiejętny dobór konwencji w spektaklu Łysek z pokładu Idy na 45. Konfrontacjach Teatralnych w Opolu (2021).