Tváře obrazu / Oblicza obrazu I

Międzynarodowy projekt artystyczny mający na celu prezentację współczesnych wybranych możliwości artystycznych kreacji obrazu: od obrazu malarskiego pojmowanego tradycyjnie, poprzez obraz inspirowany antyiluzjonistycznymi (w tym ekspresjonistycznymi i abstrakcyjnymi) sposobami obrazowania, poprzez obrazy fotograficzne, filmowe, digitalne, jak również te, wykorzystujące możliwości nowoczesnego cyfrowego druku na nietypowych podłożach.

Projekt uwzględnia również prezentację dzieł eksponujących obrazowe cytaty wizualne w rozmaitych autorskich ujęciach twórczych. Do udziału w projekcie zaproszeni zostali polscy, czescy i włoscy artyści i artystki, reprezentujący różnorodne pokolenia i media współczesnych sztuk wizualnych.

Projekt nie ma sztucznie postawionej (tematycznej lub teoretycznej) tezy kuratorskiej, lecz ma pokazywać różnorodne, aktualne dziś sposoby kreowania obrazu oraz rozmaite narracje, które mogą być przez to proponowane współczesnym odbiorcom. Tym samym założenia projektu nie zamykają eksplorowanego problemu, lecz dążą do ukazania jego potencjału, wielowątkowości oraz bogactwa związanych z nim możliwości artystycznych. Współczesne zainteresowanie kreowaniem różnorodnych obrazów jest bowiem bardzo żywotne i łączy się obecnie z wieloma (czasem zdecydowanie opozycyjnymi wobec siebie) strategiami, założeniami, wrażliwościami czy preferencjami artystycznymi, w pewnych przypadkach owocując również powstawaniem dzieł hybrydycznych pod względem medialnym czy stylistycznym. Jest to sytuacja cenna i tak naprawdę pluralistyczna w swym charakterze, niemożliwa zapewne do totalnego i ostatecznego zbadania, lecz dająca się obserwować i poznawać „fragmentarycznie”, także poprzez odkrywanie tych postaw i rozwiązań twórczych, które wydają się bardzo wartościowe, lecz nie są silnie obecne i promowane w oficjalnym, mainstreamowym obiegu artystycznym.

UCZESTNICZKI / UCZESTNICY WYSTAWY: Andrzej Banachowicz, Anna Bochenek, Rafał Boettner-Łubowski, Marina Burani, Milan Cieslar, Dáša Lasotová, Hanna Maria Ograbisz-Krawiec, Aleksander Radziszewski, Sonia Rammer,  Andrea  Vettori.

WERNISAŻ: 23 września o godz. 18:30.

Pomysłodawcą i kierownikiem projektu OBLICZA OBRAZU jest dr hab. Rafał Boettner-Łubowski, prof. Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, któremu asystuje w realizacji wspomnianego zadania as. Aleksander Radziszewski, także pracujący w wyżej wymienionej, polskiej uczelni artystycznej. Projekt OBLICZA OBRAZU inaugurowany jest międzynarodową wystawą w w Galerii Půda w Czeskim Cieszynie. Kolejne wystawy odbędą się w Niemczech oraz w Polsce (pod koniec 2022 roku i na początku roku 2023). W przypadku tych wystaw, oprócz dzieł zaprezentowanych w Galerii Půda, będą również pokazywane prace kilku innych jeszcze artystów i artystek, przez co każda z następnych ekspozycji z serii OBLICZA OBRAZU będzie także nowym w wymiarze kontekstualnym wydarzeniem artystycznym. Projekt OBLICZA OBRAZU jest finansowany ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

NOTY BIOGRAFICZNE

ANDRZEJ BANACHOWICZ (ur. 1952) – polski artysta, profesor doktor habilitowany, zatrudniony na Wydziale Rzeźby Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Studia artystyczne w latach 1973-1978 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Dyplomy z wyróżnieniem: w Pracowni Projektowania Rzeźby w Architekturze i Urbanistyce prof. Jana Berdyszaka i w Pracowni Projektowania Wystaw prof. Witolda Gyurkovicha. Od 1980 roku – zatrudniony na stanowisku asystenta na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego PWSSP w Poznaniu. W 1988 roku uzyskał kwalifikacje I stopnia i stanowisko adiunkta, a w 1991 roku kwalifikacje II stopnia w zakresie tkaniny artystycznej. Od 1 października 1993 roku – profesor nadzwyczajny PWSSP w Poznaniu. Tytuł profesora sztuk plastycznych został nadany artyście przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego w roku 1997. Od 1992 roku – kierownik II Pracowni Tkaniny Artystycznej na Wydziale Malarstwa Grafiki i Rzeźby macierzystej Uczelni, a później na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Wspomniana Pracownia została przeniesiona na ówczesny Wydział Rzeźby i Działań Przestrzennych ww. Uczelni w roku 2009, na którym zmieniano dwukrotnie jej nazwę (w roku akademickim 2011/2012 na: Pracownię Rzeźby X oraz w roku 2019 na: V Pracowni Rzeźby i Działań Przestrzennych – Obiekt Tkacki). W latach 1996-1999 oraz 1999-2002 – Prorektor ds. Artystyczno-Badawczych ASP w Poznaniu. W latach 2002-2011 – członek Polskiej Komisji Akredytacyjnej przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od 2013 roku do 2019 roku – członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów oraz przewodniczący VII Sekcji Sztuki ww. Komisji. Od roku 2019 – członek Rady Doskonałości Naukowej oraz przewodniczący Zespołu Sztuki ww. Rady. Także od 2019 roku członek Rady Uczelni Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. W 2003 roku – profesor wizytujący w Slippery Rock University (warsztaty z dziedziny rzeźby i tkaniny artystycznej). W 2008  roku – uczestnik oraz jedyny przedstawiciel Polski na Sympozjum TAPESTRY 2008: The Fine Art of Weaving, zorganizowanego przez The Australian National University, School of Art, Canberra. Prof. dr hab. Andrzej Banachowicz prowadzi działalność badawczą dotyczącą zagadnień sztuki, jej współczesnych przekształceń oraz przemian zachodzących w obrębie najnowszej rzeźby i tkaniny artystycznej. Tworzy w dziedzinie szeroko pojętej tkaniny artystycznej, instalacji i obiektu przestrzennego. Od kilku lat realizuje również obrazy fotograficzne, drukowane na metalu, zawierające wybrane autocytaty z wcześniej stworzonych przez siebie tkanin i instalacji. Artysta posiada na swoim koncie wiele wystaw indywidualnych oraz udział w wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą. Prace prof. Andrzeja Banachowicza znajdują się w licznych zbiorach i kolekcjach krajowych i zagranicznych. Od 2018 roku prof. Banachowicz jest członkiem Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, natomiast w 2019 roku został on odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

ANNA BOCHENEK (ur. 1964) – absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Janusza Kaczmarskiego. Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Prowadzi pracownię Malarstwa i Rysunku w Katedrze Architektury Wnętrz na Wydziale Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Ponadto kieruje uczelnianą Galerią Innowacji. Swoje prace prezentowała na ponad 50 wystawach indywidualnych i ponad 100 wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą. Przez kilkanaście lat zmagania się z materią i ideą własnej sztuki powstało kilkaset prac w kilku cyklach, takich jak „Intuicje pejzażowe”, „Między górą a chmurą”, „Enklawy”, „Rytmy przyrody - rytmy pejzażu”, ”Kolory Światła”, „Terytoria czasu”, „Anatomia obecności”, „Kodyfikacje natury”. W obszarze jej zainteresowań jest pejzaż obserwowany jednocześnie z wielu perspektyw, tworzący poczucie czasu istniejące w obrazie. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Za swoją twórczość zdobyła kilkanaście nagród i wyróżnień w konkursach ogólnopolskich i regionalnych. (Annale, Muzyka w Malarstwie, Dzieło Roku). Za całokształt pracy odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi i odznaką Zasłużony Działacz Kultury oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Prace Anny Bochenek znajdują się w zbiorach: Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu, Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Fundacji Polsko-Japońskiej im. Miyauchi, Muzeum Lubuskiego w Gorzowie Wielkopolskim oraz zbiorach prywatnych w Belgii, Holandii, Rosji, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Francji, Kanadzie, USA i Australii. Ponadto prowadzi innowacyjną działalność edukacyjną na polu plastyki w pracowni Hortus MDK, uczestnicząc w eksperymentach plastycznych, prowadząc liczne warsztaty, lekcje pokazowe dla nauczycieli w kraju i zagranicą. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1992 roku związana z Krajowym Funduszem na Rzecz Dzieci oraz Towarzystwem Kultury Paideia.

RAFAŁ BOETTNER-ŁUBOWSKI  (ur. 1974) – artysta sztuk wizualnych. Od 2015 roku – profesor Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Zajmuje się również działalnością z dziedziny krytyki i promocji sztuki. Doktor habilitowany w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej: sztuki piękne. Studia w latach 1994-2000 w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby oraz na Wydziale Edukacji Artystycznej. Dyplom z wyróżnieniem w zakresie rzeźby w Pracowni Rzeźby prof. Józefa Petruka. Tworzy instalacje, obiekty i kompozycje rzeźbiarskie podejmujące relacje dialogiczne i polemiczne z istniejącymi już dziełami, postawami i poetykami twórczymi. W swojej sztuce odnosi się także do wybranych możliwości technik cyfrowych. Jest również autorem prac z dziedziny grafiki, rysunku i malarstwa. Bardzo często inspiracją dla jego wypowiedzi twórczych jest szeroko rozumiana tradycja artystyczna: antyczna, nowożytna i XIX-wieczna, z którą Rafał Boettner-Łubowski koresponduje, ale i w rozmaity sposób polemizuje. Autor ponad stu tekstów z dziedziny krytyki i promocji sztuki. Główny autor książki pt. „Rzeźba, kierunek, ludzie. Stulecie Wydziału Rzeźby Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu”, wydanej przez macierzystą uczelnię w 2021 roku (współautorka publikacji: Karolina Prymas-Jóźwiak). Laureat kilku stypendiów artystycznych, między innymi Stypendium dla Młodych Twórców Kapituły Miasta Poznania (1999) i Stypendium Ministra Kultury z Funduszu Promocji Twórczości (2005). Swoje prace prezentował na 30. wystawach i pokazach  indywidualnych i ponad 70. wystawach zbiorowych. Obecnie pracuje na stanowisku profesora uczelni na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu jako kierownik Pracowni Otwartych Interpretacji Sztuki. Działalność dydaktyczną na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu prowadzi jako Rafał Łubowski. Teksty, wystawy i autorskie wystąpienia naukowe publikuje pod pseudonimem Rafał Boettner-Łubowski (zob. więcej informacji o artyście na stronie: uap.edu.pl/uczelnia/kadra/lubowski-rafal/).

MARINA BURANI (ur. 1943) – artystka malarka. Mieszka i pracuje w Parmie we Włoszech. Marina Burani studiowała na Akademia di Brera w Mediolanie na przełomie lat 60. i 70. XX wieku. W 1991 roku założyla Galerię Alphacentauri w Parmie. W 1993 roku na Biennale w Wenecji zaprezentowała pierwszy numer magazynu „Journal Alphacentauri”. Wydała dwie artystyczne książki: „Powolny Czas” i „Coleotterofobia”. Animatorka życia artystycznego w Parnie, kuratorka wystaw. Prywatnie – żona Andrea Vettori. Tworzy precyzyjne w rysunku obrazy, najczęściej utrzymywane w zawężonych tonacjach kolorystycznych. W jej twórczości pojawiają się elementy „neosurrealis-tyczne”, metafizyczne i symboliczne. Marina Burani wykorzystuje często w swoim malarstwie motyw własnego autoportretu, pokazywanego w kontekście różnorodnych, rozbudowanych koncepcji twórczych, prowokujących najczęściej rozmaite przekazy metaforyczne, dotyczące przemijania, śmierci, egzystencji oraz biologicznej i duchowej natury człowieka. Artystka podejmuje także często eksperymenty dotyczące nietypowych sposobów eksponowania malarskich obrazów w przestrzeni galeryjnej lub składania z mniejszych elementów obrazowych rozbudowanych układów pikturalno-ekspozycyjnych. W Polsce Marina Burani pokazywała swoje prace w Galerii „Profil” Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu, na wystawie zbiorowej artystów włoskich pt. „Mirabilia” w kwietniu 2015 roku oraz  w Galerii Sztuki „Wozownia” w Toruniu na wystawie „Elogio della Pittura /Pochwała Malarstwa” w 2017 roku (kurator: Rafał Boettner-Łubowski).
 
MILAN CIESLAR (ur. 1969) – czeski artysta malarz. Studia magisterskie w latach 1987-1992 (Filozofická Fakulta Ostravské Univerzity v Ostravě); w latach 2000-2010 – studia doktoranckie na Pedagogické Fakultě Prešovské Univerzity v Prešově.
 Obecnie pracuje na Wydziale Wychowania Plastycznego Fakultetu Pedagogicznego Uniwersytetu Ostrawskiego. Zajmuje się automatycznym malarstwem. Pracuje z ,,kontrolowanym przypadkiem”, a przewodnim motywem jego twórczości jest ,,krajobraz wyobrażony”. Swoje prace wystawia od 1990 roku. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą. Prace artysty znajdują się w zbiorach prywatnych w Czechach, Słowacji, Niemczech, Austrii i w Polsce.

DÁŠA LASOTOVÁ (ur. 1951) – artystka sztuk wizualnych, pedagożka. Żyje i pracuje w Republice Czeskiej w miejscowości Vřesina koło Ostrawy. W latach 1991-2012 pracowała na Wydziale  Wychowania  Plastycznego Fakultetu Pedagogicznego Uniwersytetu Ostrawskiego w Ostrawie. Na jej działalność artystyczną silnie wpływa tradycja XX-wiecznej sztuki konceptualnej. W swojej twórczości, którą Jiří Valoch nazwał „konceptami lirycznymi“, Dáša Lasotová wykorzystuje: fotografię, rysunek, malarstwo, kolaże, „przedmioty znalezione“ oraz elementy tekstowe. W ostatnich latach Autorka odnosi się także do starych książek o sztuce, których reprodukcje i strony z tekstem – stają się dla Niej punktem wyjścia do tworzenia zaskakujących kompozycji o charakterze neokonceptualnym i w pewnych przypadkach także: autotematycznym. Swoją twórczość, na którą zwracają uwagę czescy i zagraniczni kuratorzy i kuratorki sztuki, Dáša Lasotová prezentuje na wielu wystawach w kraju i zagranicą.

HANNA MARIA OGRABISZ-KRAWIEC (ur. 1959) – polska rzeźbiarka. Zajmuje się również od kilkunastu lat twórczością z dziedziny malarstwa (tworzy kompozycje malarskie o antynaturalistycznym i zbliżonym do abstrakcji charakterze). Studiowała w latach 1980–1985 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Uzyskała dyplom w zakresie rzeźby i tkaniny artystycznej w pracowniach: prof. Olgierda  Truszyńskiego i prof. Magdaleny Abakanowicz. W latach 1987–1986 była asystentką prof. O. Truszyńskiego. Autorka wielu rzeźbiarskich environnement i aranżacji plenerowych. Do roku 2005 pracowała na stanowisku adiunkta II° na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, później w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach również na stanowisku adiunkta II° oraz na Uniwersytecie Zielonogórskim na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Obecnie jest profesorem uczelni na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (pracuje w oddziale ww. uczelni w Kaliszu).

ALEKSANDER RADZISZEWSKI (ur. 1991) – artysta sztuk wizualnych, architekt krajobrazu W 2018 roku obronił z wyróżnieniem dyplom magisterski na Wydziale Architektury i Wzornictwa Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, a rok później na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa ww. uczelni. Laureat stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia oraz dwukrotny laureat konkursu im. Marii Dokowicz na najlepszy magisterski dyplom artystyczny i projektowy. Od 2019 roku pełni funkcję asystenta w Katedrze Interdyscyplinarnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Realizuje prace o charakterze interdyscyplinarnym, często wykorzystując możliwości fotografii i filmu.
 
SONIA RAMMER  (ur. 1976) –  artystka, psycholożka, podróżniczka. Zajmuje się sztuką oraz teorią ze szczególnym uwzględnieniem psychologicznych aspektów twórczości. Brała udział w wystawach zbiorowych, (m. in. Galeria Arsenał w Poznaniu, BWA w Bielsko-Białej, Galeria Sztuki Wozownia w Toruniu, BWA we Wrocławiu, Artists House w Jerozolimie, Studio 18 Gallery w Nowym Jorku) oraz indywidualnych (np. BWA - Gorzów Wielkopolski, Wieża Ciśnień - Konin, Galeria Arsenał w Poznaniu MBWA w Lesznie, ART Station Stary Browar w Poznaniu, Galeria Student w Ostrawie, Marpha Foundation w Nepalu) oraz konferencjach. Autorka i współautorka tekstów  o fenomenie twórczości z perspektywy psychoanalitycznej. Od 2011 roku zatrudniona na pierwszym etacie w charakterze pracownika naukowo-dydaktycznego (Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu), od 2016 – prodziekan Wydziału Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa ww. uczelni. W 2019 roku uzyskała tytuł doktora habilitowanego w dziedzinie sztuki plastyczne w dyscyplinie artystycznej Sztuki Piękne. Uprawia twórczość o charakterze interdyscyplinarnym, realizując prace w różnych mediach (filmowe, performatywne, malarskie i fotograficzne), bardzo często odnosząc się do potencjału podróżowania jako swoistego artystycznego tworzywa.
ANDREA VETTORI (ur. 1941) – artysta malarz. Pracuje i mieszka w Parmie we Włoszech oraz w Cagnes sur Mer we Francji. Studiował na Akademia di Brera w Mediolanie w II połowie lat 60. ubiegłego wieku. Brał udział w wielu wystawach we Włoszech oraz poza ich granicami. Artysta posiada kilka ważnych okresów swojej twórczości – w latach 1970-1978 – okres zdominowany przez wpływy pop-artu, w latach 1978-1984 – okres, w którym powstawało malarstwo hiperrealistyczne. W latach 1985-1991 Vettori stworzył natomiast wiele kompozycji o charakterze abstrakcyjno-strukturalistycznym, a w latach 90. XX wieku powstało wiele niekonwencjonalnych asamblaży jego autorstwa. Pod koniec lat 90. ubiegłego wieku Andrea Vettori zaczął tworzyć obrazy metafizyczno-magiczne, w których pojawiał się często się motyw mandali. Obecnie artysta często tworzy hiperrealistyczne pejzaże, które stają się swoistym zapisem krajobrazów poznawanych przez niego podczas rozmaitych podróży oraz kompozycje eksponujące cytaty wizualne z dawnego malarstwa. W Polsce Andrea Vettori pokazywał swoje prace w Galerii „Profil” Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu, na wystawie zbiorowej artystów włoskich pt. „Mirabilia”  w kwietniu 2015 roku oraz w Galerii Sztuki „Wozownia” w Toruniu na wystawie „Elogio della Pittura /Pochwała Malarstwa” w 2017 roku (kurator: Rafał Boettner-Łubowski).